Ter Aar – Nostalgisch als ik ben sla ik allerlei ontwikkelingen in de sport gade. Ik zal er toch aan moeten toegeven: “Het is niet meer zoals vroeger.” Sport evolueert en ik moet mee, of ik wil of niet. Maar op sommige vlakken doet dat best pijn…
De ondergang
Bovenstaande titel klinkt dramatisch en eigenlijk dekt dit wel de lading: Het zondagvoetbal is op sterven na dood. Ook Altior als laatste bolwerk ontkwam niet aan de wurggreep. Zeker in het seizoen 2022-2023 zijn de harde cijfers realisme geworden. Het aantal zondagclubs in district West 2 nam met maar liefst dertig verenigingen af. Er zijn nu nog slechts negenendertig clubs over. Ter vergelijking: Ooit waren dit er meer dan tweehonderd. Natuurlijk zijn ook fusies van clubs een oorzaak, maar dat is maar bij een zeer klein gedeelte het geval. De trend die enkele jaren geleden is ingezet bereikt dus ook de traditieclubs. Zij kiezen nu logischerwijs voor het sportieve aspect én willen een aantrekkelijke competitie tegen clubs waarmee zij iets hebben. En als die er op zondag niet meer zijn, dan is er nog maar één keuze…
Zorgwekkend
Wat mij ook zorgen baart is de ontwikkelingen op het trainersgebied. In mijn eigen specialisme zie ik de commerciële exploitatie toenemen. Mijn soort is kennelijk niet meer toereikend genoeg in aantallen. Als paddenstoelen schieten keepersscholen uit de grond. Dat komt doordat er té weinig “vaktrainers” meer zijn op dit gebied. Zo’n school implementeert trainers binnen een vereniging en “leidt dan trainers op.” Zij brengen hun oefenstof aan de man en de trainer van de vereniging kan hiermee aan de slag. Dat zijn op zich prima uitgewerkte vormen, maar vooral een keeper vereist individuele aandacht en dat kun je op deze wijze onmogelijk geven. Zet vijf willekeurige keepers neer en ze hebben allemaal hun eigen kwaliteiten, karaktertrekken en mindere onderdelen. Zoiets kun je in mijn ogen alleen doen als je met de betreffende doelmannen of doelvrouwen met individuele aandacht aan het werk gaat. Het mentale aspect verdwijnt dan in zijn geheel…
Je vraagt je dan af waar al die cursisten zijn gebleven die ik destijds op het Haagse bondsbureau heb getroffen in mijn opleidingstraject. Zijn ze gestopt of hebben deze zich aangesloten bij deze commerciële gedrochten? Ik moet hierop het antwoord schuldig blijven, want zij zijn onvindbaar. Daarnaast heb ik ondertussen, wellicht omdat ik één der laatste mohikanen ben, diverse aanbiedingen mogen ontvangen van andere clubs. Dat zegt toch wel iets over hoe hoog de nood is. Tijd voor bijvoorbeeld de KNVB om hier iets mee te gaan doen. Trainers opleiden door goed cursusmateriaal aan te bieden is meer dan ooit hard nodig.
Probleem
Het keepersprobleem analyseren is een lastige, maar ontwikkelingen zoals deze doen hier geen goed aan. Een echte topper hebben we niet meer in huis, want zelfs op nationaal vlak voor het vertegenwoordigende elftal hebben we al enkele jaren een probleem. Heel gemakkelijk wordt er dan naar de trainers gewezen, die kennelijk niet in staat zijn om een doelman of doelvrouw op te leiden richting “het grote werk.” Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat daar het pijnpunt niet ligt. Het is gewoon het gebrek aan goede en bekwame trainers, die zelfs een beetje vakidioot moeten zijn. Enthousiast, bevlogen, stimulerend en kunnen doceren zijn andere kwaliteiten en eigenschappen die nodig zijn. Het vertrouwen schenken is eveneens belangrijk.
Stap voor stap
In trainingen worden fouten gemaakt door de spelers en dat is maar goed ook. Van fouten leer je immers en je denkt wel na om niet nog eens dezelfde fout te maken. Daarvoor zijn die trainingen in het leven geroepen. Zorg voor een prettige sfeer om optimaal te kunnen presteren en stel haalbare doelen. Want onhaalbare doelen frustreren en doen geen goed aan het zelfvertrouwen. Denk na met welk niveau je te maken hebt en denk in kleine stapjes vooruit in alle aandachtsgebieden van dit complexe vak. Want dat blijft het.