Nieuwkoop – In de raadsvergaderingen van 18 januari en 1 februari heeft de raad lang en uiteindelijk fel gediscussieerd over de visie op legalisering van het wonen in recreatiewoningen.
Na jarenlang dubben willen raad en college richting permanente bewoning op de zomerparken. B&W vroegen de raad om de Beleidsvisie gebruik recreatiewoningen vast te stellen. Die visie werd uiteindelijk wel vastgesteld, maar …..
In die beleidsvisie wordt gesproken over een kosten neutrale operatie, maar juist over die kosten ontstond discussie.
Het begon al bij de inspraak. De heer Rut sprak de stuurgroep van de samenwerkende parken en wil graag dat er een duidelijke situatie ontstaat. De heer Markman hield een betoog om het juist te laten zoals het is.
Voor en tegenstanders “bevochten” elkaar vroeger in de raad, omdat er vooral veel financieel voordeel voor de eigenaren van de recreatiewoningen in zou zitten (waardevermeerdering). Die discussie lijkt verdwenen, omdat de parken (de bewoners) zelf voor de kosten moet opdraaien. Omdat die kosten echter heel onduidelijk zijn, wilde het CDA eerst van de provincie weten of er mogelijkheden tot legalisering zijn. De coalitie-partijen (D66, VVD en D66) willen daar niet op wachten. ‘We gaan gewoon beginnen. We moeten dapper zijn en doorpakken. Desnoods gaan we door tot de Raad van State,’ zei Lizette Keijzers van SBN. Marco Oehlenschläger (D66) vond dat NN en CDA niet zo’n “grafstem” moeten opzetten. Dat viel niet lekker bij die partijen, maar we naderen de gemeenteraadsverkiezingen, dus er wordt wat feller met elkaar gestreden.
Een meerderheid van de raad was voor de Beleidsvisie, maar het CDA wilde graag bij amendement regelen dat eerst het standpunt van de provincie helder moet zijn alvorens veel kosten te gaan maken. Daar leken de andere partijen niet veel voor te voelen. Kees Egberts zette vervolgens de boel op scherp: ‘Als u niet instemt met ons amendement stemmen wij tegen de Beleidsvisie.’
Daar werden de coalitiepartijen weer boos over en Oehlenschläger vond zelfs dat het CDA de rest van de raad “gijzelde”. Maar het was menens bij het CDA en toen het amendement sneuvelde in de stemming, voegde het CDA de daad bij het woord.
Het chagrijn zakte duidelijk in de raad. De visie werd wel aangenomen door alle andere partijen, maar er was geen volledige overeenstemming (niet unaniem) en dat deed toch een beetje pijn.