Regio – Er zijn aanzienlijke gemeentelijke verschillen als het gaat om de financiële tegemoetkoming voor inwoners met een handicap of chronische ziekte. Naast verschillende bedragen, hanteren zij andere voorwaarden en wordt er niet altijd goed over gecommuniceerd.
Dit blijkt uit onderzoek van Independer. Sinds 2015 zijn gemeenten verantwoordelijk voor de financiële vergoeding voor mensen met een handicap of chronische ziekte. Op 1 januari van dat jaar trad de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) in werking. Daarvoor werd dit landelijk geregeld en was de vergoeding gelijk.
Zelf geldbedrag bepalen
Gemeenten bepalen sinds 2015 zelf of ze een bedrag uitkeren en zo ja, hoeveel. Hierdoor zijn flinke verschillen ontstaan. Het gat tussen gemeenten loopt op tot ruim 1000 euro op jaarbasis, zo berekende Independer. Van de gemeenten die een bedrag noemen op hun website, varieert de maximale jaarlijkse tegemoetkoming van 80 euro in Maastricht tot 1095 euro in Amsterdam.
Collectieve verzekering gemeente geen optie
De compensatie is bedoeld om hoge zorgkosten het hoofd te kunnen bieden. Een gemeentepolis, een collectieve verzekering die de gemeente regelt, is niet altijd een oplossing. ‘Uit onderzoek blijkt dat mensen met een chronische ziekte of handicap vaak niet durven overstappen naar een andere verzekering. Ze zijn bang bij de nieuwe verzekeraar bepaalde medicatie niet meer vergoed te krijgen,’ zo licht zorgexpert Bas Knopperts van Independer toe.
Voorwaarden niet gelijk
Ook over wie er precies aanspraak kunnen maken op de tegemoetkoming, verschillen de voorwaarden per gemeenten. Inwoners met een handicap of chronische ziekte moeten om te beginnen kunnen aantonen dat ze specifiek als gevolg daarvan kosten hebben. Verder werken gemeenten met verschillende inkomensgrenzen. In Middelburg, Venray en Wassenaar is de inkomensgrens bijvoorbeeld 110 procent van de bijstandsnorm.
In andere gemeenten, zoals Arnhem, Ede en Den Haag, krijgen inwoners compensatie tot 150 procent van de bijstandsnorm. Waar mensen de vergoeding precies voor mogen gebruiken, ligt ook anders per gemeente. Soms is dit strikt beperkt tot aantoonbare meerkosten, op andere plekken kan ook het eigen risico ermee worden gecompenseerd. Op deze kaart staat wat er in welke gemeente beschikbaar is aan tegemoetkoming.
Informatie slecht te vinden
Het blijkt vaak lastig informatie te vinden over een eventuele tegemoetkoming. Volgens de vergelijking wordt op de sites van 193 gemeenten niets online gecommuniceerd over eventuele tegemoetkoming. Dat geldt ook in een aantal grote gemeenten: Eindhoven, Gouda, Leiden en Alkmaar.
Soms staat de regeling wel op de gemeentesite, maar is de informatie onvolledig. ‘Het zou goed zijn als gemeenten hier veel duidelijker op hun websites over gaan communiceren,’ aldus Knopperts. ‘Zeker in deze tijd, waarin alles al flink duurder wordt.’
Zeventien gemeenten zeggen maatwerk aan te bieden, maar vermelden nergens hoe hoog de compensatie maximaal is. Daar tegenover staan 134 gemeenten die een concreet bedrag noemen.