Regio – Tijdens de vergadering ervoer ik het als betuttelend, de dag erna als bizar bovendien. Raadsleden mochten van de voorzitter niet informeren naar de antwoorden op eerdere schriftelijke vragen. De raadselachtige reden hiervoor lag in antwoorden die de raad niet zou willen horen…
Bij de voorbereidende raadsvergadering – die bij ons dialoogvergadering heet – hadden we een volle agenda. Behalve de kadernota stonden alle gemeenschappelijke regelingen én het huisvestingsplan voor scholen op de agenda. Plus het politiebeleidsplan.
Dit was allemaal in één avond gepropt omdat we, zo ging de redenatie, toch nauwelijks iets konden betekenen in de gemeenschappelijke regelingen. Noch bij het politieplan, dat (sub)regionaal is. Zaken waarop democratisch gekozenen dus geen invloed hebben, als het ware.
In diverse gemeenten hadden ze de raad er niet eens mee vermoeid.
Antwoord is antwoord
Deze voor de gemeentepolitiek ongrijpbare jongens stonden als eerste op de agenda. Iedereen was nog fris toen ze aan de orde kwamen. De voorzitter leek dit ontgaan of men had hem geen deelgenoot gemaakt van de overwegingen van de agendacommissie.
Hoe dan ook, hij gaf meteen aan de klok in de gaten te houden. En verzocht de schriftelijke vragen niet meer aan de orde te stellen als die al waren beantwoord. ‘Misschien niet met het antwoord dat u wilt horen, maar beantwoord is beantwoord.’
Toch geen antwoord
Op dat moment irriteerde die uitspraak mij, omdat op een deel van onze schriftelijke vragen bij de kadernota weliswaar iets was aangeroerd, maar zonder dat antwoord op de vraag volgde. Om een idee te geven: ‘Het wordt in 2024 ontwikkeld’ volstaat niet als antwoord op de vraag ‘Hoe wordt het ontwikkeld en komt het naar de raad?’
Hoe kun je ook al weten welk antwoord je niet wilt horen als je nog nauwelijks informatie hebt? De schriftelijke vragenronde is een technische vragenronde. Je vraagt om uitleg. Dan kán het gebeuren dat je na de beantwoording nog steeds niet volledig begrijpt wat ze bedoelen. In dat geval is dus nadere opheldering nodig.
Politieke vragen
Waarschijnlijk doelde de voorzitter op ‘politieke’ vragen. Om die te beantwoorden schuiven de ‘portefeuillehouders’ aan, dus vanwaar deze beperking? Die bestuurders – bij ons alleen mannen – zijn immers politiek verantwoordelijk voor de samenwerkingsverbanden van gemeenten.
Raadsleden hebben bij de vergadering een beschouwing te geven die ergens op gebaseerd is. Bovendien is de raadsvergadering de plek en het moment voor politieke vragen, die juist niet thuishoren in de voorafgaande schriftelijke ronde.
Hardwerkende ambtenaar
Hoezo dan verwijzen naar ‘antwoorden die we niet willen horen’? Deze houding nodigde blijkbaar enkele deelnemers uit om botweg beantwoording te weigeren. De bestuurlijke portefeuillehouder personeel vond een haakje voor zijn inmiddels vaste preek over de hardwerkende ambtenaar, over wie met geen kwaad woord mag worden gesproken van hem. Dat deed ook deze keer niemand.
Uit zijn woorden maak ik op dat de wethouders achteroverleunen en hun ambtenaren verantwoordelijk maken voor de beantwoording. Misschien ligt daar de reden dat ambtenaren technische vragen niet afdoende beantwoorden: gebeurt dat om de portefeuillehouder politiek tevreden te stellen?
Binnen de tijd
Na de behandeling van de twee agendapuntenpunten bleek de rest van de agenda inderdaad met de schriftelijke beantwoording voldoende afgehandeld. Mooi binnen de tijd, precies zoals voorspeld. Maar welke antwoorden wij precies hadden willen horen, of juist niet, is mij nog altijd een raadsel.