In deze rubriek geeft onze verslaggever en presentator Theo Leliveld zijn visie over spelers, trainers en zaken die hem opvallen. Zijn enorme kennis over de regionale sport vloeit regelmatig uit zijn pen. Kritisch zoals we van hem gewend zijn, maar wel gezegend met een gezonde realiteitszin…
Ter Aarse IJsclub: Bakermat van 3 Elfsteden-winnaars
“Maar als we in een winter net zo lang oostenwind hebben als we in de laatste zomers soms hadden, komt er zeker weer eens een goede winter met natuurijs op onze landijsbaan en misschien zelfs weer een plassentocht op de Langeraarse Plassen. Het draaiboek ligt altijd klaar, maar die kwam de laatste jaren niet uit de kast”, zegt Hein Jan Bocxe, voorzitter van de Ter Aarse IJsclub.
De geschiedenis
Het ontstaan van de Ter Aarse IJsclub is best bijzonder, zoals je kunt lezen in het boek: ’Door vriendschap verbonden’, geschreven door de jeugdvrienden Frans Bocxe (’ome Frans’) en Ad Röling en uitgegeven bij het 125-jarig (2018) bestaan. In het boek wordt beschreven, dat de Ter Aarse IJsclub is ontstaan uit een fusie van twee voorgangers: Door Vriendschap Saamverbonden (Papenveer) en IJsclub Werkverschaffing in Ter Aar (1893). Behalve twee laatstgenoemden, kende de toenmalige gemeente Ter aar indertijd nog drie andere ijsverenigingen. Die waren aanvankelijk niet gericht op bevorderen van sportieve bezigheden op het ijs, maar vooral met het doel, problemen met ijs en sneeuw het hoofd te bieden door het schoonhouden en bewaken van de sloten, kanalen en plassen in de wijde omgeving. Wegen waren er niet of waren slecht begaanbaar, vooral in de wintertijd met vorst en sneeuw.
Met schaatsen ondergebonden konden kooplui, boeren en tuinders toch naar de week- en jaarmarkten en burgers naar de kerk of op familiebezoek in andere dorpen en steden. Langzamerhand ontwikkelde zich hieruit het schaatsen tot een vermakelijke en ontspannende sport en kwam er aan het einde van de negentiende eeuw bij de ijsverenigingen iets meer aandacht voor de vele vormen van de schaatspret: spekrijden, koppelwedstrijden, twee- en drie aan de stok schaatsen, kortebaanwedstrijden, zwieren en andere ijsfeesten.
In het jaarverslag van 1919 is geschreven: op 10 februari gaan op de Hoekse Aar 26 paren van start voor hardrijden met hindernissen (drie turven, die opgeraapt moesten worden en in een aan een paal vastgemaakte zak gedaan moesten worden). Op 14 februari bij het ringrijden gingen 98 paren van start. De eerste prijs was 10 gulden en er waren twee kistjes sigaren als troostprijs. Ruim honderd jaar geleden ging dat dus zó.
De structuur
Voorzitter Bocxe: “De ijsclub kent eigenlijk twee groepen leden: We hebben 150 ’natuurijsleden’ die, als de ijsbaan open is, gratis toegang en andere voordelen hebben. Zij betalen per jaar hiervoor €10,00 per persoon en voor een gezin is de contributie €12,50.’’
Hij vervolgt: ‘’En dan hebben we nog 350 actieve schaatsers, die ook lid zijn van de SchaatsTrainingsGroep (STG). Zij rijden ’s winters op de kunstijsbaan in Haarlem. Op zaterdagmiddag gaan nog 80 kinderen naar de ijsbaan in Leiden (sinds 1980). De jeugd is onze levensader en vormt de basis voor onze toekomst: enerzijds worden hier toekomstige kampioenen gevormd en anderzijds zien we ook de ouders, die hun kinderen begeleiden en later doorgroeien als trainer of als lid van onze commissies of op één of andere manier ’n handje gaan helpen binnen de vereniging. We laten op zaterdagmiddag een bus, met verschillende opstapplaatsen in Ter Aar, naar Leiden rijden, waar kinderen schaatsles krijgen en trainen onder begeleiding. Het seizoen wordt afgesloten met een prestatietocht, diplomaschaatsen, het jeugdclubkampioenschap en tenslotte nog een spelmiddag in zwembad de Wel.’’
Redenen lidmaatschap
Bestuurslid van STG en coördinator Sandra Könst: “Het gaat vooral om het plezier, die zij binnen de groep hebben; ieder is de beste op z’n eigen manier: de één is blij, als hij 100 rondjes rijdt bij de prestatietocht, een andere is nog blijer, als hij er twee meer deed, dan de vorige keer. Daarom zei ik altijd tegen mijn kinderen: “Eerst je zwemdiploma en dan 2 jaar op schaatsen!”
Bocxe opnieuw: “Onze uitdaging is om voor onze leden vier seizoenen interessant te zijn; daarom hebben we nu op ons trainingsveld een overkapping gebouwd, zodat we die nog intensiever kunnen gebruiken. Schaatsen hoort zó bij Ter Aar: Van oudsher zijn het de tuinders, die fit en sterk aan de start verschenen, uithoudingsvermogen hebben, maar ook in de winter tijd hadden om te trainen.”
Welke andere ijsclub kan zeggen, dat er drie Elfstedenwinnaars in 1947, 1956 en 1985 zijn uitgekomen? En wie weet in de toekomst kunnen we nog meer jaartallen toevoegen…