Zevenhoven – Als zoon van de dorpskruidenier werd de jonge Rik van Trigt uitgedaagd om eens met de VIVO-wielerploeg van vader Wim mee te gaan. Van Trigt voetbalde toen nog voor de plaatselijke SV, maar had eigenlijk na een wedstrijd altijd energie over. Daar moest hij iets mee gaan doen. De rest is geschiedenis….
(v.l.n.r. Rik van Trigt met Dennis van den Ing en Michel Strating in de studio van RTV Hollands Midden)
Een combinatie van zwemmen, fietsen en wielrennen leek hem wel iets. Daarin kon de jonge Zevenhovenaar zijn energie wel kwijt. Aanvankelijk deed Rik van Trigt ook mee aan wedstrijden op de kwart-triatlon. ,,Meestal werd ik negende of tiende. Na de NK van ’89 zei mijn sponsor dat hij me geschikter achtte voor de hele triatlon. Daar ben ik toen op overgeschakeld en op m’n eerste Open NK werd ik al dertiende, en de tiende Nederlander.”
Het leverde Van Trigt de eretitel ‘beste debutant aller tijden’ op. ,,Stel je voor, liep ik daar opeens tussen grote namen als Axel Koenders, Gregor Stam en Rob Barel. Dat waren kanjers. En dan komt de tijd dat je sommigen van hen voorbijgaat.” Nederlands kampioen werd Van Trigt nooit, maar hij eindigde wel vier keer als derde.
De wedstrijd bij uitstek in deze sport is die triatlon van Almere (Open NK) In 1990 volbracht Van Trigt deze voor het eerst en zeker niet voor het laatst. Jarenlang werden zijn schema’s samengesteld door zijn trainer Gees Veenboer, die hem klaarstoomde voor het grote werk, samen met streekgenoot Jan van der Marel.
Van Trigt presteerde het om jarenlang in Almere bij de top tien te finishen. Wel kwam hij diverse keren op het podium. Voor Van Trigt is “de hele” dan ook de échte triatlon. Hij nam ook diverse keren deel aan de Hawaïi Iron Man en in Lanzarote, twee internationaal zeer hoog aangeschreven wedstrijden. Steeds het maximale van zichzelf vragend en zich uiteindelijk ook beloond zien worden met klinkende uitslagen. Het militaire DNA zat hem toen al in het bloed…
Enigszins rebellerend is Van Trigt ook wel. Sinds Van Trigt in 1989 zijn eerste van in totaal twintig hele triatlons volbracht, verscheen hij in Almere trouw aan de start van de enige hele triatlon in Nederland, tevens een van de oudste in Europa. ,,In 1995 heb ik zelfs mijn plek in de nationale selectie verspeeld door hier mee te doen. Toen zouden de Europese kampioenschappen twee weken na Almere worden gehouden. Ik koos voor Almere en werd uit de selectie gezet.”
Triatlon werd in Sydney voor het eerst een Olympische sport, maar daarop wachtte Van Trigt niet. In 1997 deed hij voor het laatst mee in Almere en sloot af met een tiende plaats in het eindklassement. Van Trigts inspanning in Almere duurde acht uur, 32 minuten en zeven seconden, van de start op het strand van het Gooimeer bij Almere-Haven tot aan de finish in het stadion in het centrum van Almere-Stad. Hij eindigde als vijfde Nederlander. In de slotfase van de marathon – het afsluitende onderdeel – moest Jan van der Marel, trainingsgenoot van Van Trigt, diens rivaal Frank Heldoorn laten gaan. Heldoorn won in 8.02,58. Nog geen minuut later kwam regerend kampioen Van der Marel over de streep.
Van Trigt hoeft niet lang na te denken over de vraag wat de charme van de hele triatlon is. ,,Als je spieren niet meer zo goed functioneren, om dan op karakter de afstand te volbrengen.” En karakter kon hem zeker niet worden ontzegd.
Vanaf januari 2003 is hij docent op het opleidingscentrum voor militaire sportinstructeurs en is hij momenteel bondscoach “lange afstand” bij de triatlonbond. In onze ogen kun je je als bond geen betere coach wensen. Eentje die gepokt en gemazeld is en alle facetten in zijn sport wel heeft meegemaakt. Om hem iconisch te noemen zal hij zelf te veel eer vinden, maar een regionale held mag hij zeker wél worden genoemd door jarenlang zo groots te presteren.