Nieuwveen – In de serie “uit het (groene) hart gegrepen pakt onze columnist/verslaggever/presentator Theo Leliveld de pen op en laat zijn licht schijnen over zaken met zijn visie. Soms ongepolijst, maar altijd met de beste intenties ventileert hij zijn levenservaring. Wij willen dit onze lezers en volgers niet onthouden…
De wereld verandert. Als onbenul kan ik het niet vaak genoeg zeggen. Die veranderingen gaan in enorm rap tempo door. Internationalisering, digitalisering, de energiesituatie: het heeft allemaal zijn weerslag op de manier waarop wij er mee omgaan. En dat vraagt om een andere kijk. Ook naar elkaar.
Het leuke van problemen is, dat men er op verschillende manieren naar kan kijken. Heeft begrip voor elkaars keuzes. Vaak verschillende visies. Deze verschillen in aanpak zorgen voor spanning en frictie. Ik zeg: laten we eens wat meer begrip hebben voor elkaars ideeën. Heeft daar geen oordeel over, accepteer dat dit gebeurt. In een veranderende wereld, veranderen zaken nu eenmaal. En je kunt beter kijken naar wat wel kan, dan je frustreren over iets waar je geen invloed op hebt. Dat klinkt makkelijk. En eigenlijk is het dat ook.
Want het enige dat je hoeft te doen is: in gesprek gaan met andere mensen. Juist met mensen die het net anders denken, doen dan jij. Mijn ervaring is dat dit voor begrip zorgt. Als een ander vertelt over zijn keuzes, snap je het beter. Vaak leer je er zelf ook van. Je hoeft het er niet mee eens te zijn, maar je accepteert het beter. Dat is niet alleen fijner voor anderen, maar vooral ook voor jezelf.
Zoek elkaar op, drink eens een kop koffie met een ander denkend mens in je omgeving. Het kost even tijd, maar het levert een hoop op. En nog iets om het samen over te hebben… Er is nog iets wat me bezighoudt. We moeten uitkijken dat we onze eigen ideeën niet uithollen.
Hoe gaan we hier nu mee om? En om daar een goed antwoord op te vinden, moeten we verder kijken dan ons eigen wereld. Het is een supercomplex geheel van belangen die vaak spelen. Willen we het voor ons eigen een succes maken, dan moeten we onze oogkleppen afzetten. Begrip kweken voor andermans ideeën. En bijvoorbeeld ook de belangen van andere (uiteindelijk) meewegen.
Misschien is dat wel de gemene deler in mijn verhaal. Dat we de verbinding weer moeten vinden. Met elkaar, is er zoveel mogelijk als men maar naar oplossingen blijft zoeken. Door begrip te hebben voor elkaars keuzes. En door vanuit daar, sámen na te denken over hoe we de toekomst de crisis of problemen zouden willen zien. Dus: laat horen hoe jij erin staat en luister hoe de ander erover denkt. Zo blijven we flexibel en sterk in een steeds veranderende wereld.