Nieuwveen – In de serie “uit het (groene) hart gegrepen pakt onze columnist/verslaggever/presentator Theo Leliveld de pen op en laat zijn licht schijnen over zaken met zijn visie. Soms ongepolijst, maar altijd met de beste intenties ventileert hij zijn levenservaring. Wij willen dit onze lezers en volgers niet onthouden…
“Hoe kan ik nou mijn doel bereiken?”
“Ik wil een betere balans tussen werk en privé, maar weet niet hoe”, “Ik wil me niet meer zo ergeren aan mijn jaloerse zus, maar dat lukt me al 40 jaar niet”, “Ik wil niet meer zo vaak denken dat ik iets niet kan, maar hoe ga ik positiever denken over mezelf…?!” We hebben doelen in hun leven, maar weten niet hoe ze die doelen kunnen bereiken.
Waar het op neerkomt, is dat deze mensen (meer) regie over hun leven willen krijgen. Ze willen bewuste keuzes kunnen maken, heldere en realistische doelen kunnen formuleren en die doelen ook kunnen halen. Het gaat hier om Persoonlijk Leiderschap, kortom: weten wat je wilt en dat ook kunnen realiseren. De reden dat veel mensen hun doelen niet bereiken, is dat ze bewust of onbewust negatieve gedachtes hebben over zichzelf, of over anderen, of over een bepaalde situatie. Je hebt bijvoorbeeld de belemmerende overtuiging: ik kan niet presenteren.
Als dat jouw overtuiging is, dan wordt het vervolgens wel heel moeilijk om enthousiast voor een groep te staan en je verhaal met smaak te vertellen. Als je je doelen wilt bereiken, is het dus van het grootste belang om je negatieve gedachtes te veranderen in positieve, helpende gedachtes. Maar dan volgt de vraag: “Hoe dan?!
Schriften
Houd twee schriften bij: hoe het is, en hoe je het wilt Nou, er is een hele effectieve manier om de #hoedan uit te werken. Ga eens twee schriften bijhouden. In schrift 1 beschrijf je de huidige situatie aan de hand van de 5 G’s (zie uitwerking hieronder). In schrift 2 beschrijf je dezelfde 5 G’s maar dan hoe je zou wíllen handelen (zie uitwerking hieronder).
De 5 G’s staan voor een bepaalde (1) gebeurtenis, en die gebeurtenis leidt tot bepaalde (2) gedachtes, en die gedachtes leiden weer tot bepaalde (3) gevoelens en die gevoelens leiden tot bepaald (4) gedrag en dat gedrag heeft vanzelfsprekend een (5) gevolg. Hieronder de 5 G’s uit het eerste schrift, met een voorbeeldsituatie van hoe het nu is/was:
Schrift 1: Je beschrijft de gebeurtenis: ‘Toen ik mijn presentatie gaf, was niemand geïnteresseerd. Ze keken op hun mobiel en Kees zat te geeuwen’. Je beschrijft jouw gedachtes: ‘Ik kan mensen niet boeien, niemand vindt mij interessant. Ik doe dit nóoit meer. Ik wilde me het liefste achter de beamer verschuilen. Iedereen kan het beter vertellen dan ik, terwijl ik het meeste weet over dit onderwerp’. Je beschrijft jouw gevoelens bij de gebeurtenis: ‘Boos op mezelf en op mijn collega’s en ik ben wanhopig. Ik ben een totale nobody’. Je beschrijft jouw gedrag bij die gebeurtenis: ‘Ik had een zachte stem die ook nog oversloeg. Ik keek mensen niet aan, las de slides voor terwijl ik half naar het scherm stond gedraaid en ik maakte geen interactie’. Je beschrijft het gevolg van jouw gedrag: Collega’s waren niet geboeid, mijn boodschap kwam niet over. Mijn voorstel werd niet geaccepteerd’.
Schrift 2: daarin beschrijf je de gewenste verandering in jóuw gedrag. De achterliggende gedachte hierbij is dat je een ander nooit kunt veranderen, alleen jezelf. Je beschrijft in het tweede schrift ook het gewenste gevolg. Gebeurtenis: ‘Ik ga een presentatie geven over onderwerp A. Er zitten tien collega’s en mijn leidinggevende in de zaal’. (Mijn) Gedachtes: ‘Eindelijk: ik mag iets over mijn onderzoek vertellen! Ik heb veel interessante vorderingen te melden over dit onderzoek. Ik ga ook vragen stellen aan mijn collega’s zodat er interactie komt. Ik laat me niet afleiden. Mijn doel is dat mijn voorstel wordt geaccepteerd’. (Mijn) Gevoel: ‘Trots en blij dat ik daar mag staan.
Hulpmiddelen
Ik kán dat, ik ga die presentatie en mijn collega’s helemaal rocken’. (Mijn) Gedrag: ‘Ik haal rustig adem, houd mijn stem laag, haal adem tussen twee zinnen, ik kijk mensen aan en noem ze bij de voornaam als ik een vraag stel. Ik heb de presentatie goed voorbereid en zorg voor verrassende slides. Als ik zenuwachtig word, blijf ik rustig ademen. Ik luister heel bewust naar de vragen, laat af en toe een stilte vallen en kijk naar wat er gebeurt in de groep. Als ik iets wil benoemen wat ik ervaar, dan doe ik dat’.
Gewenst gevolg: ‘Ik sta veel rustiger voor de groep. Ik ben me bewust van wat ik doe en hoe ik praat. Ik zie dat mijn collega’s geïnteresseerd kijken en ik maak contact met ze. Collega’s geven na afloop aan dat ze het een boeiende presentatie vonden. Mijn voorstel wordt geaccepteerd’. En wat is nu de moraal van dit verhaal?
Dat mensen niet van slag raken door een gebeurtenis (bijvoorbeeld een presentatie), maar door de gedáchtes die ze hebben over die gebeurtenis (‘ik kan niet presenteren’).
En als we in staat zijn om die belemmerende gedachtes te vervangen door helpende gedachtes, dus dat we meer in regie zijn, dan weten we beter wat we willen en hoe we daar komen.